maandag 9 juni 2014

In de nabije toekomst... (scène)




Bron foto: tumblr.com

"Terwijl we poedelnaakt door het woeste Portugese landschap liepen keek ze me onderzoekend aan. Ze dacht na. Alsof ze op het punt stond een grote aankoop te doen. Iets waar ze lang mee moest doen, zoals een auto of een dure vakantie. Alsof ze een flink geldbedrag moest uitgeven en dat op het beslissingsmoment haar uiterste concentratie vereiste. Dat was hoe ze zich nu gedroeg. Niet dat ze op het punt stond een grote aankoop te doen. Integendeel: ze hoefde voor deze beslissing helemaal geen geld uit te geven. Toch moest ze hier wel even doorheen; geen ondoordachte en slecht onderbouwde beslissing nemen. Goed nadenken over wat ze wilde, want na vandaag zou deze beslissing wel eens bepalend kunnen zijn voor de rest van haar leven. Daarom: nadenken. Streng kijken en net doen, alsof ze grote moeite had met de zojuist genomen beslissing. Maar om dit plan door te zetten moest ze wel goed nadenken. Ze was grootse dingen van plan. Dat plan had ze tijdens deze naaktwandeling uitvoerig uit de doeken gedaan. Verbaasd had ik haar woorden tot mijn hersenen laten doordringen. Maar ik zweeg. Ze had haar idee zelfs al een codenaam gegeven: 88-401. Als ik meedeed zou ze me vertellen waar deze ingewikkelde cijfercombinatie voor stond."

In een wereld zo perfectionistisch als de onze werpt De Finse Postcode een blik in de nabije toekomst. Het is een toekomst waarin de man in het leven van een vrouw een bijrol vervult. Het is een geheimzinnige wereld. Hoe kan deze geheimzinnige wereld bestaan? Wie houdt deze schaduwwereld in stand? Is dit de wereld waarin we morgen wakker willen worden?